Moje Felietony, V 6.0 :)

[MARTINEZ]

raingod ty nas lepiej zapros na ten zimowy kulig weselny )))

[pablosan]

Czytanie tego wštku jest po prostu CUDOWNE!!!


PS. Jak to w moim najbardziej ukochanym kabarecie Potem Darek Kamys w jednym ze skeczy stwierdził: "idę to sobie przemyœleć w kšciuku"

Ja też jestem TO Pokolenie

[macsa]

Moim skromnym zdaniem jest jeszcze cały ocean muzyki do napisania i żadna masa krytyczna nigdy się nie przepełni. Cišgle powstajš nowe gatunki i trendy w muzyce ale nie wszystko musi się podobać... Przypomnijcie sobie co mówiło starsze pokolenie gdy powstawał Rock & Roll. Identycznie jest teraz - jeœli Wyrosłeœ na muzyce lat 80 to napewno nie będzie Ci odpowiadał Hip-Hop...Odwieczny konflikt pokoleń.

Co do plagiatów i zapożyczeń to każdy twórca został ukształtowany przez muzykę, którš słuchał w młodoœci. Wiele takich przykładów przytaczał Kaczkowski w MiniMaxsie przez ostatnie pół roku. W specjalnym dziale swojej audycji pokazywał na kim wzorował się Presley, Stonsi, Bitelsi i wielu, wielu innych. Muzyka jest jak wielkie koło, które wcišż zatacza kršg i myœlę że nigdy się nie zatrzyma...

[olaph72]

Masz rację, Macsa. Wielkie koło. Zresztš nie tylko w muzyce odnajdujemy wyraŸne nawišzania do minionych dekad (wieków?). Cała kultura to twór podlegajšcy nieustannym zmianom, a jednym z aspektów tych zmian jest przywoływanie tego co najlepsze z przeszłoœci. Bliższej lub dalszej. W przypadku muzyki - raczej bliższej. I to jest ten pozytywny eklektyzm, o którym wspomniał Koobaa. Ale nic nie poradzę na to, że wokół widzę/słyszę więcej dowodów na bezduszne kopiowanie niż przykładów artystycznego łšczenia starego z nowym. Używajšc jubilerskiej metafory: cišgle ktoœ chce mi wcisnšć szklane paciorki zamiast kamieni szlachetnych.
Ja się naprawdę cieszę, że Wasze postrzeganie dzisiejszej kultury jest inne. Niestety, nie przemawia do mnie Wasz optymizm. Ja kulturę przełomu wieków widzę jako równię pochyłš. Kultura masowa - pozbawiona znamion elitarnoœci, zhomogenizowana, zawirusowana przez beztalencia i pazernych wydrwigroszy - coraz bardziej przypomina zupę z brukwi. A ja chciałbym - może niekoniecznie kaczkę glazurowanš miodem i dauphinoise z pomarańczami w sosie z czerwonego wina z różowym pieprzem - ale przynajmniej uczciwego fillet mignon.

[koobaa]

Originally posted by olaph72+Oct 3 2006, 12:14 PM--></div><table border='0' align='center' width='95%' cellpadding='3' cellspacing='1'><tr><td>QUOTE (olaph72 @ Oct 3 2006, 12:14 PM)</td></tr><tr><td id='QUOTE'> Evelda, podany przeze mnie przykład nie jest wcale kwestiš odbioru. Podobieństwo JEST, i to zdecydowanie zbyt duże. Z faktami nie można dyskutować. Ale za to "z mšdrym człowiekiem to i pogadać ciekawie", jak napisał Dostojewski.  [/b]

A może jednak jest, Olaf? Skoro więcej niż jedna osoba próbuje Ci powiedzieć, że nie odebrała tego w taki sposób jak Ty, to może ten 'fakt', o którym się nie dyskutuje, podlega jednak jakiejœ dyskusji? Oczywiœcie, że podobieństwa sš i zawsze będš. Jako słuchacz wychwycisz niektóre, jako muzyk wychwyciłbyœ ich znacznie więcej. Naprawdę ocena czy podobieństwo jest zbyt duże to według mnie tylko i wyłšcznie kwestia odbioru, odczucia.
Piszesz wczeœniej, że nie grasz na żadnym instrumencie. Jako markujšcy gitarzysta powiem Ci, że próbowałem zagrać prawie wszystko co wyszło spod palców MK i bez trudu potrafię wskazać utwory, które oparte sš na takim samym schemacie akordów, nawet aranżacja jest bardzo podobna, szczególnie na pierwszych albumach DS. Chciałeœ przykłady - proszę bardzo:
Lady Writer => Sultans Of Swing
Single Handed Sailor => Sultans Of Swing
What's The Matter Baby => Sultans Of Swing
Telegraph Road => Tunnel Of Love
Private Dancer => Love Over Gold
Mimo, że Ty wcale nie musisz widzieć w tych utworach nic podobnego, ja widzę analogie. Jednak nie przeszkadzajš mi, wychwytuję je tylko dlatego, że próbowałem je grać i zauważam podobnš strukturę, tonację, etc. Ty za to wychwytujesz rzeczy typu podobna linia melodyczna i od razu kwalifikujesz jako wtórnoœć, autoplagiat. Chcę jedynie zwrócić Twojš uwagę, że tych podobieństw jest znacznie więcej i to na bardzo różnych płaszczyznach. Kwestia czy dwie rzeczy sš ZBYT do siebie podobne to naprawdę prywatne odczucie i ocena, a niekoniecznie bezdyskusyjny fakt. Fakt, że zauważasz więcej podobieństw w póżniejszej twórczoœci MK a nie widzisz ich w dorobku DS, może najlepiej wytłumaczyć Twojš teoriš o odbieraniu muzyki w wielu młodzieńczym (z którš się zgadzam ).

<!--QuoteBegin-Olaph72
Ja kulturę przełomu wieków widzę jako równię pochyłš. Kultura masowa - pozbawiona znamion elitarnoœci, zhomogenizowana, zawirusowana przez beztalencia i pazernych wydrwigroszy - coraz bardziej przypomina zupę z brukwi. A ja chciałbym - może niekoniecznie kaczkę glazurowanš miodem i dauphinoise z pomarańczami w sosie z czerwonego wina z różowym pieprzem - ale przynajmniej uczciwego fillet mignon. [/quote]
Olaf, my również nie widzimy masowej popkultury przełomu wieków w różowych barwach, jednak jak wspominali moi poprzednicy, staramy się w tym œwiecie żyć i szukać dla siebie fascynacji, których przecież na pewno przy odrobinie wysiłku, nie brakuje. W Waszych postach (Twoich i Raingoda) po prostu przebija taki sam dekadentyzm jak w ostatnich felietonach Beksy... "Wszystko jest do bani" , zaraz zaczniecie wymieniać 10 rzeczy dla których warto było żyć i ... pora umierać. O to Wam chodziło? To, że œwiat nie jest już taki jaki był, to fakt - ale... I tak warto żyć i cieszyć się każdš chwilš It's hard sometimes - but pretty much it's alright

[olaph72]

Jaka urocza połajanka... "My" i "wy". Przyjmujesz na siebie rolę rzecznika grupy œrodowiskowej?
Chcesz mi wytršcić oręż z dłoni, ale mimowolnie wkładasz drugi... To co napisałeœ, chyba wbrew Twoim intencjom tylko potwierdza moje spostrzeżenia (mniej lub bardziej fachowe). Sam dowodzisz, że ta tendencja sięga znacznie dalej w przeszłoœć.
Kiedy ukazała się "Shangri-La" napisałem w recenzji: "Back To Tupelo brzmi wręcz jak kopia Iron Hand. Wšż zaczyna zjadać swój ogon? Nic podobnego. Po prostu w takim graniu, jakie ostatnio upodobał sobie Mark Knopfler, trudno jeszcze odkryć coœ nowego, œwieżego. Tym bardziej, że artysta woli sięgać wstecz, do muzycznych tradycji niż œcigać się z własnym cieniem i próbować na nowo wynaleŸć proch."
Nie cofam tamtych słów. Ale - zrozumcie to wreszcie: nadal dam się pokroić za każdy kawałek muzyki MK.

[koobaa]

Originally posted by olaph72@Oct 4 2006, 03:47 AM
Jaka urocza połajanka... "My" i "wy". Przyjmujesz na siebie rolę rzecznika grupy œrodowiskowej?
Chcesz mi wytršcić oręż z dłoni, ale mimowolnie wkładasz drugi... To co napisałeœ, chyba wbrew Twoim intencjom tylko potwierdza moje spostrzeżenia (mniej lub bardziej fachowe). Sam dowodzisz, że ta tendencja sięga znacznie dalej w przeszłoœć.

Cieszę się, że podoba Ci się połajanka
Zapewniam, że wszystko co napisałem było zgodne z moimi intencjami. Dowodzšc, że tendencja ta sięga znacznie dalej w przeszłoœć zrobiłem dokładnie to o co mnie wczeœniej prosiłeœ. Chciałem pokazać, że ta 'wtórnoœć' którš tak potępiasz nie jest bynajmniej cechš charakterystycznš dla ostatniego okresu twórczoœci MK - jak twierdzisz, lecz pojawiała się już dużo wczeœniej. Œpieszę też natychmiast z zapewnieniem, że to zupełnie normalne w muzyce i wcale mnie to nie razi lub przeszkadza. Podobnie jak Ty (i znaczna większoœć Nas tutaj zgromadzonych ) ja również kocham kazdy dŸwięk stworzony przez Mareczka.

"Po prostu w takim graniu, jakie ostatnio upodobał sobie Mark Knopfler, trudno jeszcze odkryć coœ nowego, œwieżego. Tym bardziej, że artysta woli sięgać wstecz, do muzycznych tradycji niż œcigać się z własnym cieniem i próbować na nowo wynaleŸć proch."

Zgadzam się z tym Olaf. Tylko, że ja za każdym razem mimo wszystko odnajduję w Jego płytach coœ œwieżego, coœ, czego jeszcze nie było.

[olaph72]

To była ironia, Kuba... <_<

[Andrzej]

A ja myslę jaszcze inaczej. Matematyczna "P silnia" wyliczyła niestworzonš iloœć kombinacji i konfiguracji na trzynastu dżwiękach gamy, ale poklejenie tych dżwieków to jeszcze nie wszystko. Trzeba chyba wgłębić się w genetykę, a konkretnie w kod DNA. Każdy człowiek posiada swój indywidualny i niepowtarzalny sklad tego kodu, i jeœli proporcja kwasu dezoksyrybonukloinowego w stosunku do pozostałych wytworzy w kodzie DNA to coœ....., to wtedy mówimy o geniuszu tudzież stylu (w tym przypadku muzycznym).
Żadne z nas nie posiada tego własnie DNA, ktore ma Mark, Mark też nie posiada innych i dlatego zawsze kojarzyć sie nam będzie ze stylem, który pokochał i zaakceptował lub odrzucił œwiat. Po tylu latach obyliœmy się z tym stylem i cišgle oczekujemy czegoœ nowego. Wychodzi jednak na to, że apogeum tego stylu był w latach 80-90tych, gdzie Mark solidnie pokazał pazury i podrapał nas do krwi. Dziœ natomiast drapie nas delikatnie małym pazurkiem za uszkiem, pytajšc:
"Czy to na Was jeszcze działa?"
Myœle, że Mark to styl w dziedzictwie muzyki. Nie oczekujmy od niego przeobrażeń genetycznych - natury nie da się zmienić, chyba że silikonowe piersi, ale to będzie sztucznoœć, którš Wy rasowi słuchacze od razu wychwycicie.

Andrzej - genetyk, drapišcy sie pazurkiem po głowie.

[olaph72]

Paradoks polega na tym, że ja wcale nie chcę, żeby MK się zmieniał i mnie zaskakiwał. Chcę MK takiego, jakiego znam i lubię. W 1987 roku zaskoczył mnie œcieżkš dŸwiękowš do "The Princess Bride", a potem do "Last Exit...". Chwilę trwało, zanim się do obu płyt przyzwyczaiłem, a pokochałem dopiero po obejrzeniu filmów. Ale z czasem coraz trudniej przychodzi mi zasymilować niespodzianki, których model odbiega od - mówišc umownie, wzorca utrwalonego w latach 80-tych.
Ostatnim wydawnictwem płytowym, które zaskoczyło mnie (baaaardzo) pozytywnie było "How To Dismantle An Atomic Bomb" U2. Płyta ta mnie oczarowała. Nie znam się na gamach, schematach akordów i tym podobnych szczegółach "anatomicznych" piosenek, i być może okaże się, że przeczę sam sobie, bo album U2 pełen jest odwołań do przeszłoœci. Możecie mnie zatem ukamienować. Alea iacta est.

[Robson]

Olaf ostatnia płyta U2 ukazała się bodajże w paŸdzierniku 2004 roku. Naprawdę od tego czasu żadna inna Cię nie oczarowała? Aż trudno mi w to uwierzyć.

[koobaa]

Originally posted by olaph72+Oct 5 2006, 02:58 AM--></div><table border='0' align='center' width='95%' cellpadding='3' cellspacing='1'><tr><td>QUOTE (olaph72 @ Oct 5 2006, 02:58 AM)</td></tr><tr><td id='QUOTE'> Paradoks polega na tym, że ja wcale nie chcę, żeby MK się zmieniał i mnie zaskakiwał. Chcę MK takiego, jakiego znam i lubię. [/b]

Faktycznie jest to paradoks, bo jednoczeœnie piętnujesz wszelkš wtórnoœć. Ciężko jest tworzyć coœ nowego cały czas kręcšc się w tym samym sosie (wzorcu)...

<!--QuoteBegin-Olaph72
Nie znam się na gamach, schematach akordów i tym podobnych szczegółach "anatomicznych" piosenek, i być może okaże się, że przeczę sam sobie, bo album U2 pełen jest odwołań do przeszłoœci. Możecie mnie zatem ukamienować. Alea iacta est. [/quote]
Tak jak wczeœniej nie wyczułem ironii, tak tutaj owszem, widzę jš

[olaph72]

No to znowu chybiłeœ, Kuba.
Robson >> Jest dokładnie tak jak napisałem.

[dziadek]

Czytam z ogromnym zainteresowaniem tę dyskusję, i wydaje mi się, cały problem stanowi tu zetknięcie się dwu postaw: krytyka i fana. Jest tysišce ludzi, którzy znajš muzykę Marka i nie odnajdujš w niej nic dla siebie. Nie sš muzycznymi dyletantami, słuchajš innych twórców. Majš fachowe wykształcenie, sš objektywni i szczerzy w swoich sšdach. To postawa krytyka.
Ktoœ inny nie potrafi podejœć do tej muzyki poprzez „Mędrca szkiełko i oko” : kupi więc każdš nowš płytę MK, (niezależnie od recenzji), i jej pierwszemu przesłuchaniu towarzyszyć będzie już na starcie „życzliwa ciekawoœć”, kredyt zaufania nie do porównania z żadnym innym wykonawcš. Podobne brzmienie, czy powrót do dawniejszego pomysłu u t e g o muzyka nie będzie męczył, napewno nie zostanie pejoratywnie okreœlony autoplagiatem. I takie podejœcie Fana wpływa na brak pewnej „neutralnoœci sšdu” (sam muszę to przyznać).

Wydaje mi się, że w każdym z nas drzemie postawa takiego krytyka i fana. I czasem, w zależnoœci od okolicznoœci, sprowokowana nadmiarem „landrynkowatoœci” czy też powodowana silnym rozczarowaniem nowš, długo oczekiwanš płytš, jedna z tych postaw staje się bardziej widoczna. Takie napięcie – jak się okazuje może być bardzo ożywcze (dla fana i krytyka i czytelników) ale taki poziom dyskusji może mieć tylko miejsce na forum MK.

[BET]

Ludzie.....jestescie niesamowici

[koobaa]

Originally posted by olaph72@Oct 5 2006, 02:05 PM
No to znowu chybiłeœ, Kuba.

No to mi ulżyło.

Dziadek, bardzo do mnie trafia to, co napisałeœ. Ja również widzę u siebie te walczšce ze sobš dwie postawy. Nie jestem bezkrytyczny wobec twórczoœci MK, ale też nigdy nie użyję zbyt mocnych słów by go krytykować. The way he sings and plays guitar still brings me to tears...

[olaph72]

Jestem przekonany, że ta wewnętrzna walka toczy się w duszy niemal każdego z nas. Pamiętajšc, że to co najwspanialsze w sztuce rodziło się właœnie poprzez œcieranie się (czasem nawet skrajnych) poglšdów, osšdów i dšżeń, nie możemy tych zmagań oceniać pejoratywnie. Wzbogacajš one nie tylko twórcę, ale i - co dla nas istotniejsze, także odbiorcę.
Jak już sygnalizowałem, odbieram muzykę (nie tylko MK) na kilku płaszczyznach - analitycznej (na miarę mojej skromnej wiedzy muzycznej), estetycznej, ale także emocjonalnej (momentami, mam wrażenie, wręcz pozazmysłowej). Twórczoœciš MK ekscytuję się od ponad dwudziestu lat. Jestem fanem, bez wštpienia. Czy krytykiem? Wolę nazywać siebie recenzentem - na prywatny i publiczny użytek. Ale niezależnie, która postawa będzie w danej chwili brała górę, zawsze będę czekał z niecierpliwoœciš na nowe płyty Mistrza i chylił czoła przed jego talentem.

Originally posted by koobaa
nigdy nie użyję zbyt mocnych słów by go krytykować

Kuba, a co z "Four In A Row"?

[koobaa]

Four In A Row traktuję jako wybryk i to bardziej ze strony Guya Fletcher'a niż Marka. Ten numer byłby całkiem fajnym folkowym kawałkiem gdyby nie ta dyskotekowa aranżacja (sample techno to pomysł Guy'a, dziwię się, że Mark na to przystał). Tak więc - kompozycja œwietna, ale moim zdaniem o wiele lepiej sprawdziłaby się w tradycyjnej aranżacji.

[Robson]

Kiedyœ uslyszałem takie zdanie, że w dorobku DS jeœli już zdarzały sie utwory słabe to nigdy niedopracowane. Chyba z takš opiniš się mogę zgodzić. Tylko że we mnie coraz mniej obiektywnej krytyki jeœli chodzi o MK. Po prostu mam Niego slaboœć i to dużš. Ale nie narzekam dobrze mi z tym. Generalnie obiektywizmu mi nie brakuje tylko Mark to zupełnia inna bajka

[olaph72]

A jednak...