Song for Sonny Liston

[Blood]

Czy ktoś mógłby przetłumaczyć tę piosenkę? A zwłaszcza fragmenty, których nie jestem pewny (zaznaczę je)

so many mouths
to feed on the farm
sonny was the second
to the last one born
his mamma ran away
and his daddy beat him bad
and he grew up wild
good love he never had

he had a left
like henry’s hammer
a right like betty bamalam
rode with the muggers
in the dark and dread
and all them sluggers
went down like lead

well he hung with the hoods
he wouldn’t stroke the fans (nie bratał się z fanami?)
but he had dynamite
in both his hands
boom bam
like the slammer door
the bell and the can
and the bodies on the floor

beware the bear’s in town
somebody’s money says
the bear’s going down
yeah, the bear never smiles
sonny’s going down
for miles and miles
sonny’s going down
for miles and miles

the writers didn’t like him
the fight game jocks
with his lowlife backers
and his hands like rocks
they didn’t want to have
a bogey man
they didn’t like him
and he didn’t like them

black cadillac
alligator boots
money in the pockets
of his sharkskin suits
some say the bear
took a flop
they couldn’t believe it
when they saw him drop

he had a left
like henry’s hammer
a right like betty bamalam
rode with the muggers
in the dark and dread
and all them sluggers
went down like lead

joe louis was his hero
he tried to be the same
but a criminal child
wears a ball and chain
so the civil rights people
didn’t want him on the throne
and the hacks and the cops
wouldn’t leave him alone

beware the bear’s in town
somebody’s money says
the bear’s going down
yeah, the bear never smiles
sonny’s going down
for miles and miles
sonny’s going down
for miles and miles

at the foot of his bed
with his feet on the floor
there was dope in his veins
and a pistol on the drawer
there was no investigation
as such
he hated needles
but he knew too much

criss-crossed
on his back
scars from his daddy
like slavery tracks
the second-last child
was the second-last king
never again was it the same
in the ring

he had a left
like henry’s hammer
a right like betty bamalam
rode with the muggers
in the dark and dread
and all them sluggers
went down like lead

they never could be sure
about the day he was born
a motherless child
set to working on the farm
and they never could be sure
about the day he died
the bear was the king
they cast aside

beware the bear’s in town
somebody’s money says
the bear’s going down
yeah, the bear never smiles
sonny’s going down
for miles and miles
sonny’s going down
for miles and miles

Tak wiele gęb do wykarmienia na farmie
Sonny był urodzony jako drugi od końca
Jego matula uciekła, a ojciec go bił
Wyrósł dziko i nigdy nie zaznał miłości

Miał lewą jak młot Johna Henry'ego
Prawą jak bicz
Bujał się z bandziorami o zmroku budząc strach
A wszyscy cwaniacy padali jak ołów

Trzymał z oprychami
Nie bratał się z fanami
Lecz miał dynamit w obu łapach
boom bam
Tak jak drzwi mamra
the bell and the can
and the bodies on the floor

Strzeżcie się, bo niedżwiedź jest w mieście
Czyjaś forsa mówi, że niedźwiedź padnie
O tak, niedźwiedź nigdy się nie uśmiecha
Sonny leci w dół i w dół
Sonny leci w dół i w dół

Nie lubiły go pismaki i żurnaliści
Z jego typami spod ciemnej gwiazdy
I pięśćmi z kamienia
Nie chcieli czarnego luda
Oni nie lubili go, a on nie lubił ich

Czarny cadillac
Buty z aligatora
forsa w kieszeni i jaskrawy garnitur
Na mieście mówią, że niedźwiedź zrobił wałek
Ale nie mogli uwierzyć gdy zobaczyli go na deskach

Miał lewą jak młot Johna Henry'ego
Prawą jak bicz
Bujał się z bandziorami o zmroku budząc strach
A wszyscy cwaniacy padali jak ołów

Joe Louis był jego bohaterem
On chciał być taki sam
Ale notowany od małolata
Nosił tylko łańcuch i kulę u nóg
Prawi ludzie nie chcieli go na tronie
A gliny i pismaki nigdy nie dali mu spokoju

Strzeżcie się, bo niedżwiedź jest w mieście
Czyjaś forsa mówi, że niedźwiedź padnie
O tak, niedźwiedź nigdy się nie uśmiecha
Sonny leci w dół i w dół
Sonny leci w dół i w dół

Na końcu łóżka
Ze stopami na podłodze
W jego żyłach był towar
A gnat na komodzie
Nie było dochodzenia
Nie cierpiał igieł, ale wiedział zbyt dużo

Naznaczony na grzbiecie
Jako pamiątka po tatusiu
Blizny jak niewolnicze korzenie
Drugie od końca dziecko, było drugim od końca królem
Nic później w ringu nie było takie samo

Miał lewą jak młot Johna Henry'ego
Prawą jak bicz
Bujał się z bandziorami o zmroku budząc strach
A wszyscy cwaniacy padali jak ołów

Nikt nie jest pewny kiedy się urodził
Dziecko bez matki tyrające na farmie
Nikt nie jest pewny kiedy umarł
Niedźwiedź był królem, którego odstawili na bok

Strzeżcie się, bo niedżwiedź jest w mieście
Czyjaś forsa mówi, że niedźwiedź padnie
O tak, niedźwiedź nigdy się nie uśmiecha
Sonny leci w dół i w dół
Sonny leci w dół i w dół

To bardzo luźna interpretacja, może ktoś mi pomoże aby tłumaczenie to uzyskało przyjemniejszą formę dla czytającego. Pozdrawiam i czekam na sugestie

[Robson]

A ja bym lepiej tego nie zrobił

Kawał historii kryje się w tym utworze. Mark opowiadał że sporo czytał o Sonny Liston i zawsze zastanawiały go okoliczności jego śmierci. Facet nie znosił igieł, strzykawek a w takim właśnie stanie go znaleziono. Zresztą jest o tym w tekście. To konkretny przykład gdzie słowa odgrywają kluczową rolę, muzyka jest na drugim planie.

[Blood]

Dziękuję

Masz rację Robson. Pracuję nad tekstem o Listonie i chciałbym wykorzystać fragmenty tego utworu, gdyż jako miłośnik boksu byłem zaskoczony jak dużą wiedzę Knopfler posiadał o Sonny'm. W tej piosence są fakty, które często nie są znane nawet dużym fanom pięściarstwa, a w dodatku Mark wykorzystał je w mistrzowskim stylu.

Samo porównanie z Johnem Henry'm i jego młotem - symbolem niewolnictwa i niezłomnej walki z tragicznym finałem, jest genialne. Liston urodził się w rodzinie niewolników i zmarł też jako niewolnik - świata przestępczego.

Nie jestem do końca zadowolony z efektu swojego tłumaczenia i liczę na pomoc fanów Marka Pozdrawiam!

[Robson]

I to mi sie zawsze bardzo podobalo u Marka Knopflera że te jego teksty bardzo często powstają po przeczytaniu jakiejś książki. Że pojawia sie refleksja która skłania go do napisania kolejnej opowieści. Ciekawe co czyta teraz.

[Blood]

"Bujał się z bandziorami o zmroku budząc strach
A wszyscy cwaniacy padali jak ołów"

może lepiej:

"W mroku wzbudzał strach wraz z bandziorami
A wszyscy cwaniacy jak ołów padali"

i

"Jego matula uciekła, a ojciec go bił do kości
Wyrósł dziko i nigdy nie zaznał miłości"

[Blood]

"Na mieście mówią, że niedźwiedź zrobił wałek
Ale nie mogli uwierzyć gdy zobaczyli go na deskach"

może

"Na mieście mówią, że niedźwiedź się podłożył
Ale nie mogli uwierzyć gdy na deskach się wyłożył"

[Robson]

Blood trudny tekst w przekładzie prawda? Myślę że ma podobny kaliber trudności co 5.15A.M ale kibicuję Ci.

[Blood]

Dosyć trudny, bo ciężko przełożyć to co napisał Mark tak aby zachować ten klimat utworu. Mrok, bieda, samotność, półświatek przestępczy, więzienie, bokserski ring...

Pod względem samego tekstu w oryginale, jest to jeden z najlepszych jakie w życiu czytałem. Natrafiłem na niego szukając materiałów do artykułu. Mam nadzieję, że gdy ukończę tekst o Listonie, kilku fanów Marka go przeczyta i poznają jaka moc jest w tej piosence i dowiedzą się więcej o Sonny'm i jego życiu.

[Robson]

Dokladnie. Tak samo jak w 5.15A.M (uczepiłem się tego utworu) trzeba było znać terminy górnicze tak tutaj znajomość boksu jest nieodzowna.

[dziadek]

Z niecierpliwością czekam na Twój zapowiedziany tekst, Blood. Ciekawi mnie, jak Mark "wykorzystał" biografię Listona do tekstu na piosenkę.

[Blood]

Przesyłam fragment obiecanego tekstu:

Huk uderzeń w worek treningowy miesza się z graną na saksofonie melodią. Ta kombinacja dźwięków, to jazzowy standard Jimmy’ego Forresta i pięści Sonny’ego Listona. „Night Train” to prosty i chwytliwy numer. Nieskomplikowana nuta bardzo odpowiadała Sonny’emu i wprawiała go w treningowy rytm. W 1952 r. „Nocny pociąg” był nr 1 na rhythm & bluesowych listach przebojów. W tym samym roku Liston wyszedł z więzienia stanowego w Jefferson City, w którym nauczył się dwóch rzeczy – boksować i pisać swoje imię. Tak jak wielu młodych czarnych z południa z tego czasu, nie miał on szansy na chociaż podstawową edukację.

Tak wiele gęb do wykarmienia na farmie,
Sonny był urodzony jako drugi od końca,
Jego matula uciekła, a ojciec bił go do kości,
Wyrósł dziko i nigdy nie zaznał miłości.

Charles L. Liston przyszedł na świat 8 maja 1932 roku. Prawdopodobnie 8 maja 1932 roku, gdyż data jego prawdziwych urodzin nie jest dokładnie znana. Był 24. z 25 dzieci Tobe’a Listona – biednego farmera dzierżawiącego 50 akrów w Sand Slough w stanie Arkansas. Matką Listona była Helen Baskin – druga żona Tobe’a, dla której Charles był 12. dzieckiem.

Dzień jego narodzenia – jak tłumaczył sam Liston, został wyryty przez jego ojca na drzewie nieopodal ich rodzinnego domu. Tym domem była drewniana chata przy polu bawełny. Pewnego dnia drzewo z datą urodzin ścięto, a informacja o dniu narodzin Charlesa L. Listona przepadła bezpowrotnie. Nie wiadomo również jakie imię stoi za inicjałem „L.”. Przed ostatniemu dziecku Listonów imiona nadała akuszerka. Drugie z nich zostało zapomniane.

Charles pracował razem z całym rodzeństwem na owym polu bawełny i nie wspominał dobrze tych wczesnych lat i twardej ręki ojca Tobe’a. Liston wychowywał się w domu, w którym uważano, że jeżeli jesteś wystarczająco silny aby wziąć jedzenie ze stołu, to jesteś też wystarczająco silny aby pracować. Jedyną odskocznią dla Charlesa było pływanie w pobliskim jeziorze oraz jazda na rodzinnym mule. Gdy zwierzę padło, do ciągnięcia pługu wykorzystywany był właśnie on - na polecenie ojca. Sonny nie wspominał dobrze również i samego seniora rodu. - Jedyną rzeczą jaką kiedykolwiek dostałem od ojca, były baty - wspominał.

W 1946 r. Helen uciekła z Arkansas na północ do St. Louis, gdzie znalazła pracę w fabryce. Niedługo później pole bawełny opuścił również Sonny, który wyruszył za matką. Na bilet w jedną stronę do St.Louis zarobił sprzedając worek pekanów. Angielskie słowo pecan pochodzi z języka Indian i oznacza "orzech zbyt twardy do zgniecenia dłonią".

Miał lewą jak młot Johna Henry'ego,*
Prawą jak bicz,
W mroku wzbudzał strach wraz z bandziorami,
A wszyscy cwaniacy jak ołów padali.

*John Henry – amerykański bohater ludowy. Czarny niewolnik, który stanął do rywalizacji z maszyną parową przy budowie trasy kolejowej, aby uratować swoje miejsce pracy oraz innych robotników. Henry wygrał wyścig, jednak zmarł z wycieńczenia po jego zakończeniu. Po śmierci został zastąpiony przez maszynę.

[mirek]

Ciekawa historia a mark swietnie sobie z nia poradzil

[Robson]

Przeczytałem z dużą uwagą i ciekawością.

[Blood]

Tekst ma 14 stron, to była pierwsza z nich

[Robson]

Tym bardziej czekam. To co jest zapowiada sie bardzo ciekawie.

[Blood]

Życie w dużym mieście nie było łatwiejsze dla Listona, zdanego tylko na siebie. Myślał, że tak samo w jego rodzinnych stronach każdy będzie znał jego matkę i wskaże mu drogę do niej. Gdy w końcu dowiedział się gdzie przebywa jego rodzicielka, na wskazany adres zawieźli go policjanci. Był to prawdopodobnie pierwszy i ostatni przyjazny kontakt Listona ze stróżami prawa.

Tak jak w Arkansas otaczała go bieda, głód i beznadzieja. Aby przeżyć, muskularny chłopak z Arkansas wstąpił na drogę przestępstwa. Wraz z trzema młodocianymi wspólnikami tworzył gang dokonujący rozbojów na terenie St. Louis. Imponujący siłą Liston nazywany był wśród nich Czarnuchem nr 1. Życie na krawędzi doprowadziło go wkrótce za kraty.

Nie było trudno zidentyfikować go jako jednego ze sprawców napadu na stację benzynową. Podczas szeregu przestępstw na początku 1950 r. Liston nosił zawsze ten sam żółty t-shirt. Zatrzymano go kilka ulic dalej od miejsca ostatniej roboty. Bandyta w żółtej koszulce znany z wcześniejszych rozbojów został ujęty.

Liston został uznany winnym dwóm zarzutom kradzieży oraz dwóm zarzutom rozboju pierwszego stopnia. Wartość jednego z łupów szacowana była na 5 centów. 1 czerwca 1950 r. gdy Liston przekraczał mury zakładu karnego w Jefferson City, bochenek chleba kosztował 3 razy więcej.

Za popełnione przestępstwa Charles L. Liston otrzymał dwa wyroki po 5 lat pozbawienia wolności, przy czym obie kary miały przebiegać równocześnie. Więzienie było dla Listona zbawieniem.

Pewien skazaniec, były pięściarz o imieniu Joseph Gonzalez zachęcił Listona do udziału w więziennym turnieju bokserskim. To właśnie Gonzalez nadał mu ksywkę „Sonny”. Potężnego murzyna dostrzegli więzienny kapelan Alois Stevens oraz ojciec Edward Schlatmann – kierownik więziennej sekcji sportowej, który jako pierwszy założył Sonny’emu na pięści bokserskie rękawice. – Nie mogłem uwierzyć w to, jak duże są jego ręce. Zawsze mieliśmy problem z nałożeniem mu rękawic gdy miał już owinięte dłonie – wspominał Alois Stevens.

Na więziennym ringu Liston nie miał sobie równych. Powalał każdego kto stanął na jego drodze. W tym osadzonych na dożywocie i za morderstwa. Liston był najtwardszym człowiekiem w miejscu, o którym mówiono jako „najkrwawszych 47 akrach w Ameryce” gdzie dochodziło do brutalnych zabójstw i buntów. Tam właśnie, pomiędzy linami więziennego ringu, mógł wreszcie uwolnić swój gniew.

Kapelan Stevens polubił niezwykle silnego ale i małomównego Listona. Nie widział w nim więźnia numer 63723, lecz zagubioną duszę, której nikt nigdy nie dał szansy. Sam Sonny nigdy nie narzekał na swoją odsiadkę. - Przynajmniej dostawałem 3 posiłki dziennie – wspominał po latach bokser. Ojciec Schlatmann zapamiętał go jako „delikatnego giganta, który nigdy nie używał brzydkich słów”.

Stevens poinformował swojego przyjaciela Roberta Burnsa o utalentowanym pięściarzu przebywającym w zakładzie karnym. Burns był redaktorem działu sportowego gazety „St. Louis Democrate-Globe”, która była sponsorem amatorskiego turnieju bokserskiego Golden Gloves. Dziennikarz zainteresował się młodym zawodnikiem, a o pomoc w jego prowadzeniu poprosił Monroe Harrisona – byłego sparingpartnera Joe Louisa. O przyszłości Listona miała zadecydować walka z doświadczonym ciężkim z St. Louis. Wybór padł na Thurlowa Wilsona. Test miał odbyć się za murami więzienia.

Walkę obserwowali Alois Stevens, Monroe Harrison, a także doświadczony trener Tony Anderson oraz Frank Mitchell – bokserski promotor powiązany z gangsterem Johnem Vitale, który miał zainwestować w Listona pieniądze.

- Ile rund? – spytano przed pojedynkiem Listona. - To nie ma znaczenia – odparł Sonny. – Niech będzie 5 lub 6 – zaproponował pewny siebie Wilson. - Chłopak i tak długo nie wytrzyma. – dorzucił z uśmiechem. Po drugiej rundzie było już po wszystkim, gdy Wilson odmówił wejścia na ring. - Bierz go – szepnął Anderson do Mitchella. Mogę zrobić z niego mistrza świata – dodał trener.

Dzięki osobistemu zaangażowaniu kapelana Stevensa, po 2 latach i 4 miesiącach Sonny Liston opuścił więzienne mury. W Halloween. Jego pierwszym posiłkiem na wolności był pieczony kurczak, którego zafundował mu Frank Mitchell. Liston długo patrzył posępnie na podane danie i sztućce. – Dlaczego nie jesz? – spytał Mitchell. - Nie wiem jak – odpowiedział Liston.

[Blood]

Kolejne części wkrótce, wszystkie komentarze mile widziane

[Robson]

Jestem pod wrażeniem. W końcu muszę to sobie wydrukować. Czy inaczej może teraz zabrzmieć "Song For Sonny Liston"? Myślę że tak. Dzięki czekam co będzie się działo dalej.

[Blood]

Witam po przerwie, "Piosenka" jest" ukończona, jednak z racji obszerności podzieliłem go na 3 części. Oto link do artykułu, bardzo mile widziane komentarze (rejestracja jest szybka i darmowa

http://www.ringpolska.pl/component/conte...stona-cz-1

Kolejne części ukażą się 22 i 29 grudnia.

pozdrawiam,

Artur Gorczyca

[mirek]

Swietny tekst Arturze dzieki