Mark na płycie Johna Illsleya!

[Robson]

W dwóch nagraniach Mark gościnnie na płycie "Streets Of Heaven" Premiera 17 maja. Czyli jak za starych dobrych lat i podobnie jak na dwóch poprzednich płytach studyjnych JI Mark gościnnie No i szykuje sie kolejna "kolaboracja" Dla mnie świetna wiadomość

[Robson]

Utwór tytułowy jest piękny.

[tlgrphroad]

a gdzie można go posłuchać?

[Robson]

Na oficjalnej stronie MK.

[mirek]

naprawde swietny
http://www.mark-knopfler-news.co.uk/frameset.html

tu link

[Ania_M]

Cieszy mnie niezmiernie ta wiadomość I utwór tytułowy bardzo w moim klimacie

[Robson]

Tylko powstaje pytanie czy to jest ten jeden z dwóch w których Mark gościnnie. Gitara w sumie Markowa ale glowy nie daje.

[olaph72]

Utwór nastrojowy, ale gęba mi się śmieje. Z radości, naturalnie.

[aaadam]

Świetna sprawa, piękny utwór. Może na najbliższych koncertach będzie gość specjalny i zagrają coś więcej niż SoS z pierwszych płyt!

[arkady1976]

Tak, piękna ballada...i TA gitara. Czy można można gdzieś posłuchać więcej z tej płyty?

[Robson]

A wiec jednak Mark zagrał w tytułowym Drugi utwor to "Only Time Will Tell"

[fakungio]

wieje nudą...

[olaph72]

Płyta od dziś w moich łapskach.

[anrom]

No to czekamy na skromną relację...

[olaph72]

Chętnie, ale dopiero wróciłem do domu. Za chwilę otworzę kopertę i wrzucę płytę do odtwarzacza.

[olaph72]

Traf chciał, że dopiero dziś w spokoju przesłuchałem płytkę. Jestem pod wrażeniem. Dużo wody upłynęło w Tamizie od czasu kiedy JI wydał "Glass" i "Never Told a Soul". "Streets of Heaven" to album artysty z bagażem doświadczeń, zmierzającego w konkretnym kierunku (o czym poniżej).
Co mnie urzekło? Na dzień dobry - cudownie straitsowski numer otwierający, "Toe the Line". Stuprocentowo knopflerowa gitara, a przecież to nie MK tu gra, tylko jego dawny kompan-basista. Notabene - podczas sesji nagraniowej John w ogóle nie tknął basu! Na tym instrumencie gra Steve Tierney.
"Tell Me" to jakby muzyczna odpowiedź Illsleya na "Border Reiver", z tym że zamiast celtyckich klimatów słychać tu "meksykańską" trąbkę Paula Sponga. Kawałek tytułowy nasuwa mi natomiast nieodparte skojarzenia z "Wonderful Tonight" Erica Claptona. I chyba muszę, chcąc nie chcąc, zgodzić się z fakungio - to jeden z najsłabszych momentów na płycie. Dużo lepszy jest "Only Time Will Tell", choć tu z kolei MK gra bardzo oszczędnie. A propos Marka - "Young Girl" brzmi jak żywcem wyjęty z którejś z jego ostatnich płyt...
"Banks of the River" to kapitalna "road song", ma rytm klasycznej trucker country; świetnie się sprawdzi w drodze, najlepiej na autostradzie (czyli nie w Polsce).
Echa knopflerowych kompozycji znów słychać w "No Way to Say Goodbye". Zasadniczo, gdyby zamiast Johna zaśpiewał tu Mark, zastanawiałbym się czy to aby nie "bisajd" np. z "Get Lucky" Aczkolwiek refren, jak i sposób śpiewania JI kojarzy mi się również z dokonaniami Rogera Watersa z okresu "Amused to Death".
Intrygująco pulsuje bas w utworze "I Thought I Saw It Coming", ale zupełnie bez uzasadnienia. W rezultacie trochę psuje to klimacik, balladowej przecież, pieśni i nadaje jej niepokojącego charakteru. Niepotrzebnie, już sam tekst jest wystarczająco dołujący (traktuje o rozpadzie długiego związku damsko-męskiego, prawdopodobnie małżeństwa). Nostalgicznej nuty dodaje tu piszczałka - no, czyja? Mówi Wam coś nazwisko John McCusker?
Kolejny numer to mały, podręczny wehikuł czasu. W "Is It Real" znów słyszę trochę Dire Straits; może dlatego, że na saksofonie gra - kto? czyżby Chris White? Ten utwór, jak sądzę, mógłby się spokojnie znaleźć na drugiej stronie singla "Solid Rock". (Tu konieczny wtręt: z 11 kompozycji na płycie 9 jest autorstwa JI, pod pozostałymi dwiema podpisał się niejaki David A. Kenning).
W "Big Top", piosence o cyrkowcach wędrujących od miasta do miasta, odnajduję klimat lat 70-tych, coś z Joni Mitchell, i znów markową gitarę. Ale ton nadaje tu flet Chrisa White'a.
Knopflerowe brzmienie gitary w "Foreign Land" zamyka płytę i, niczym drogowskaz, wyraźnie sugeruje, w którym kierunku zmierza dziś John Illsley. Nie widzę w tym bynajmniej ujmy dla tego artysty. Im więcej Marka u jego byłego basisty, tym bardziej raduje się moje serce. Zwłaszcza że skład zespołu towarzyszącego JI podczas nagrywania "Streets of Heaven" - mam na myśli obecność Guya Fletchera, Danny'ego Cummingsa, Chrisa White'a, Johna McCuskera i samego Knopflera, podsyca we mnie nadzieję na to, o czym marzy niejeden z nas - stałą lub przynajmniej częstą współpracę panów w studio i na scenie.

[Robson]

Czyli że John Illsley kopiuje Marka Knopflera i gra tak jako on? Próbuje grać tak jak on?

[olaph72]

Słowo "kopiuje" ma lekko pejoratywne znaczenie. Po prostu gra w stylu MK.
Zapomniałem dodać, że płyta została częściowo nagrana i zmiksowana w... [chwila wymuszonego zawahania] British Grove Studios.
Zerknijcie: http://www.youtube.com/watch?v=XdrvmuAeJK4
I tu: http://www.youtube.com/watch?v=vK-gLZxzk2g

[olaph72]

Tu zaś wywiadzik z Johnem: http://video.uk.msn.com/watch/video/stra...n/2ir89jla

[dudageo]

A kto ta ładna kobietka towarzysząca Johnowi w "Streets of Heaven"? Wiecie może?